Rozdział 23

Znów pojawi się tu piosenka, która należy do Shakiry, ale w moim story jest to hit Sophie xD
***

Odwróciłam się jak na komendę. Tą obelgę wykrzyknęła Pansy Parkinson. Prawdę mówiąc, to spodziewałam się, że ją zobaczę.

-Co do mnie powiedziałaś? – spytałam, siląc się na spokój. Że też moje różdżka musiała zostać w dormitorium!

-Powiedziałam, że jesteś ZDZIRĄ – warknęła Pansy. Uniosłam brwi.

-W dziwny sposób okazujesz swoją zazdrość – prychnęłam i spojrzałam na Dracona. Jego twarz nic nie wyrażała. Patrzył na Pansy, która zarumieniła się lekko.

-Przeproś ją – powiedział, przerywając chwilę krępującego milczenia.

-Ani myślę – odpowiedziała mopsica. Już otwierałam usta, aby coś jej odpowiedzieć, ale drzwi do Wielkiej Sali otworzyły się i weszli reprezentanci. To oni zawsze rozpoczynali tańce. Odnalazłam wzrokiem Harry’ego. Minę miał nietęgą. Natomiast Parvati wyglądała na najszczęśliwszą dziewczynę w szkole. Gdy zagrała muzyka, a cztery pary zaczęły tańczyć [Harry’emu szło fatalnie], Dumbledore zawołał:

-Proszę na parkiet!

-Mogę cię prosić? – spytał mnie Draco. Nie odpowiedziałam, bo Malfoy pociągnął mnie już na środek sali. Za nami ruszył Neville i Ginny. Podziwiam odwagę Longbottoma, bo myślałam, że pójdzie z babcią ^^
Szybko dołączyły do nas inne pary. Ponownie rozległ się głos Dumbledore’a:

-ODBIJAMY!

-Myślałem, że cię dobrze znam – powiedział Vipi – Myślałem, że nienawidzisz Malfoya!

-Bo tak jest…

-ODBIJAMY!

-Zobacz, kogo sobie Draco odbił – poinformował mnie Zabini. Zerknęłam we wskazaną przez niego stronę. Malfoy tańczył teraz z Pansy.

-Nazwała mnie zdzirą, bo Malfoy dał jej kosza, ale może myśli, że ma u niego szansę… - mruknęłam.

-ODBIJAMY!

-Stęskniłaś się? – spytał Draco.

-Chciałbyś – warknęłam – Myślałam, że gardzisz Parkinson! Ale jak widzę, mój honor nic dla ciebie nie znaczy!

-Mylisz się – odpowiedział Draco. Po kilku minutach pod ścianami pojawiło się całe mnóstwo małych stolików. Malfoy poprowadził mnie do jednego z nich. Odsunął mi krzesło, bym mogła usiąść i sam zajął miejsce naprzeciwko mnie.

-Od kiedy z ciebie to taki dżentelmen? – spytałam. 

-Ja  j e s t e m  dżentelmenem – odrzekł, biorąc moją rękę. Szybko chwyciłam kartę i zaczęłam przerzucać kartki, w poszukiwaniu drinków. Gdy znalazłam cel moich poszukiwań, przede mną zmaterializował się kieliszek z ognistą whisky.

-Nie wiesz, w co się pakujesz, idąc ze mną na bal – powiedziałam, nadal przerzucając kartki.

-Dlaczego?

-Bo czasem lubię sobie wypić – odpowiedziałam, upijając trochę ze szklanki – Może nie tak do nieprzytomności… Nie wierzę, że Dumbledore zgodził się na umieszczanie alkoholu na karcie. Przecież w końcu to jest szkoła, a nie bar… ale to jego problem…

Przechyliłam kieliszek i wypiłam do dna, po czym wzdrygnęłam się. Draco przez cały czas przyglądał się mi z największym zainteresowaniem. Przede mną pojawiła się kolejna szklanka z ognistym whisky. Gdy i ją osuszyłam, a przede mną zmaterializował się już trzeci kieliszek z pomarańczowym trunkiem, Draco złapał mnie za nadgarstek.

-Opanuj się, dopiero początek balu – powiedział, wypijając za mnie whisky. Zamówiliśmy coś do jedzenia, po czym znów Draco poprowadził mnie na parkiet. Fatalne Jędze wyszły na lodową scenę, czemu towarzyszył ogłuszający wrzask dziewczyn [fanek] tego zespołu. Przewróciłam oczami.
Po godzinie, Fatalne Jędze zeszły ze sceny. Spojrzałam na wielki zegar, wiszący tuż nad drzwiami. Była dopiero 21:30, ludzie, mamy się tu bawić bez muzyki? Odpowiedź na moje pytanie przyszła szybciej, niż zdążyłam cokolwiek pomyśleć.

-A teraz powitajmy gromkimi brawami naszą gwiazdę, Sophie! – zawołał Dumbledore. Rozległy się oklaski. Odnalazłam wzrokiem Dumbledore’a. Dyrektor patrzył na mnie. Czyżby on oczekiwał ode mnie DARMOWEGO koncertu? Uniosłam brwi, a Dumbledore wskazał ręką na scenę. Przewróciłam oczami i wyszłam na lodowe stopnie, prowadzące na szerokie podium. Zielona suknia gdzieś wyparowała, a na jej miejscu pojawiła się moja szata Śmierciożercy. Z nikąd pojawiło się 7 małych ludzików, mniejszych od gnomów, które zajęły miejsce na moich ramionach. Muzyka zagrała, a ja poczułam lekką tremę… Ale nie mogłam zrobić z siebie pośmiewiska. Niech Parkinson zobaczy, że jestem od niej o wiele więcej warta:

-Ladies up In here tonight | Panienki stańce tu dziś wieczorem
No Wight, no Wight | Nie walczcie, nie walczcie
We got refugees up in here | Mamy tu uchodźców
No fight, no fight | Nie walczcie, nie walczcie

I never really knew that she could dance like this | Nie wiedziałem, że ona tak potrafi tańczyć
She makes a man wants to speak Spanish | Sprawia, że każdy mężczyzna chce mówić po hiszpańsku
Como se llama, bonita, mi casa, su casa | Como se llama, bonita, mi casa, su casa

Oh baby when you talk like that | Kochanie, gdy tak mówisz
You makes a woman go mad | Sprawiasz, że kobieta szaleje
So be wise and keep on | Więc bądź mądry i kontynuuj
Reading the sings of my body | Czytaj znaki mojego ciała

And I’m on tonight | Jestem dziś wieczorem
You know my hips don’t lie | Wiesz, że moje biodra nie kłamią
And I’m starting to feel it’s right | I zaczynam czuć się świetnie
All the attraction, the tension | Cała atrakcja, napięcie
Don’t you see baby, this is perfection | Nie widzisz tego, kochanie, to jest perfekcja

Hey Girl, I can see your body moving | Hej dziewczyno, widzę ruchy twojego ciała
And it’s driving me crazy | Które powodują, że szaleję
And I didn’t have the slightest idea | I nie miałem nigdy takich śmiałych myśli,
Until I saw you dancing | Dopóki nie zobaczyłem jak tańczysz

And when you walk up on the dance floor | A kiedy chodzisz po parkiecie
Nobody cannot ignore the way you move your body, girl | Nikt nie może zignorować ruchów twojego ciała, dziewczyno
And everything so unexpected – the way you right and left it | A wszystko tak niespodziewane - sposób prostowania i zostawiania
So you can keep on talking it | Więc tak się kołysz

I never really knew that she could dance like this | Nie wiedziałem, że ona tak potrafi tańczyć
She makes a man want to speak Spanish | Sprawia, że każdy mężczyzna chce mówić po hiszpańsku
Como se llama, bonita, mi casa, su casa | Como se llama, bonita, mi casa, su casa

Oh baby when you talk like that | Kochanie, gdy tak mówisz
You makes a woman go mad | Sprawiasz, że kobieta szaleje
So be wise and keep on | Więc bądź mądry i kontynuuj
Reading the sings of my body | Czytaj znaki mojego ciała

And I’m on tonight | I jestem tego wieczoru
You know my hips don’t lie | Wiesz, że moje biodra nie kłamią
And I am starting to feel you boy | I zaczynam czuć to, co ty, chłopcze
Come on lets go, real show | Chodź, poddaj się, naprawdę wolno
Don’t you see baby asi es perfecto | Don't you see baby asi es perfecto

Oh I know I am on tonight my hips don’t lie | Jestem dziś wieczorem, Wiesz, że moje biodra nie kłamią
And I am starting to feel it’s right | I zaczynam czuć się świetnie
All the attraction, the tension | Cała atrakcja, napięcie
Don’t you see baby, this is perfection | Nie widzisz tego, kochanie, to jest perfekcja

Oh boy, I can see your body moving | Chłopcze, widzę jak się ruszasz
Half animal, half man | Jak pół-zwierzę, pół-człowiek
I don’t, don’t really know what I’m doing | Nie wiem, naprawdę nie wiem, co robię
But you seem to have a plan | Ale ty chyba msz jakiś plan
My will and self restraint | Moja wola i osobowość są ograniczone
Have come to fail now, fail now | Musiały się poddać, poddać
See, I am doing what I can, but I can’t so you know | Widzisz, robię co mogę, ale tak nie potrafię, wiesz

That’s a bit too hard to explain | To zbyt trudne, żeby wyjaśnić

Baila en la calle de noche
Baila en la calle de dia
Baila en la calle de noche
Baila en la calle de dia

I never really knew that she could dance like this | Nie wiedziałem, że ona tak potrafi tańczyć
She makes a man want to speak Spanish | Sprawia, że każdy mężczyzna chce mówić po hiszpańsku
Como se llama, bonita, mi casa, su casa | Como se llama, bonita, mi casa, su casa

Oh baby when you talk ilike that | Kochanie, gdy tak mówisz
You know you got me hypnotized | Sprawiasz, że kobieta szaleje
So be wise and keep on | Więc bądź mądry i kontynuuj
Reading the sings of my body | Czytaj znaki mojego ciała

Senorita, feel the conga, let me see you move like you come from Colombia | Senorita, poczuj conga, niech zobaczę jak się poruszasz niczym z Kolumbii

Mira en Barranquilla se baila asi it!
Mira en Barranquilla se baila asi

Yeah | Tak
She's so sexy every man's fantasy a refugee like me back with the Fugees from a 3rd world country | Ona jest taka seksowna, fantazja każdego mężczyzny uchodzi, jak ja wracający do The Fugees z kraju Trzeciego Świata
I go back like when 'pac carried crates for Humpty Humpty | Wracam jak paczki trzymane w skrzyni dla Humpty Humpty
I need a whole club dizzy | Potrzebuję całego klubu, który zawróci mi w głowie
Why the CIA wanna watch us? | Czemu CIA chce na nas patrzeć?
Colombians and Haitians | Kolumbijczycy i mieszkańcy Haiti
I ain't guilty, it's a musical transaction | Nie jestem winny, to muzyczna tranzakcja
No more do we snatch ropes | Wiecęj już nie chwytamy liny
Refugees run the seas 'cause we own our own boats |
Uchodźcy uciekają przez morza, bo mają swoje własne łodzie

I'm on tonight, my hips don't lie | Jestem tego wieczora, moje biodra nie kłamią
And I'm starting to feel you boy | I zaczynam czuć to, co ty, chłopcze
Come on let's go, real slow | Chodź, poddaj się, na
Baby, like this is perfecto | Kochanie, to jest jak perfecto

Oh, you know I am on tonight and my hips don't lie | Jestem dziś wieczorem wiesz, że moje biodra nie kłamią
And I am starting to feel it's right | I zaczynam czuć się świetnie
The attraction, the tension | Cała atrakcja, napięcie
Baby, like this is perfection | Nie widzisz tego, kochanie, to jest perfekcja

No fighting | Bez walki
No fighting | Bez walki


Gdy muzyka ucichła, skłoniłam się nisko, czemu towarzyszyły brawa i krzyki. Pomimo bisu, skłoniłam się jeszcze raz, moja kreacja znów pojawiła się na swoim miejscu, a ja powiedziałam:

-Powitajmy ponownie Fatalne Jędze!

Fatalne jędze weszły na scenę i znów zaczęły grać. Przez kilka minut tańczyłam z Draconem, aż do momentu, gdy Sapphire mnie zaczepiła:

-Profesor Snape chce z tobą mówić… Podobno bardzo ważne…

Westchnęłam o podeszłam do Snape’a, stojącego w kącie Sali i rozmawiającego cicho z Karkarowem.

-Chciałeś mnie widzieć, profesorze? – spytałam, świdrując wzrokiem Karkarowa.

-Tak – odpowiedział – Właśnie dostałem sowę od Glizdogona.

Uniosłam brwi.

-Czarny Pan pragnie cię widzieć – dodał, prawie nie poruszając wargami. Karkarow poruszył się niespokojnie.

-Może pójdziemy w bardziej… eee… ustronne miejsce? – zaproponował Karkarow, nerwowo rozglądając się po sali. Poszliśmy więc na błonia.

-A więc? – spytałam od razu – Czarny Pan chce mnie widzieć? Dlaczego?

-Nie podał mi powodów – odparł cicho Snape.

-Świetnie – powiedziałam – Muszę dostać nowe rozkazy, no i podać mu informacje, dotyczące tego Turnieju… O co chodzi, Igorze?

Karkarow jeszcze raz obejrzał się za siebie i wychrypiał:

-Musimy porozmawiać o czymś ważniejszym… On nas wzywa… Czarny Pan…

-Oh, daj spokój, nie rozumiem, o co tyle zamieszania, Igorze – przerwał mu Snape.

-Severusie, nie udawaj, że nic się nie dzieje! – wyszeptał przerażony Karkarow. – Sophie, ty mu przemów do rozsądku… To się staje coraz bardziej oczywiste, nie przeczę, że zaczyna mnie to niepokoić…

Wyszliśmy zza zakrętu. Severus wyciągnął różdżkę i zaczął nią smagać gałęzie krzaków róż. Nagle spod jednego krzaka umknęły jakieś ciemne kształty.

-Fawcett, Huffelpuff traci przez ciebie 10 punktów! – krzyknął Snape do dziewczyny, za którą wybiegł jakiś chłopak – Ravenclaw też 10 punktów, Stebbins! – dodał – A wy co tu robicie? – Ryknął na Harry’ego i Rona, kiedy zobaczył ich przed sobą.

-Spacerujemy – odpowiedział Harry – to chyba nie jest sprzeczne z prawem?

-No to spacerujcie! – warknął Snape, przyspieszając kroku.

-To nie jest normalne, Igorze! – syknęłam, gdy Harry i Ron zniknęli nam z oczu. – Severus ma rację, nie powinieneś się tym przejmować! Przecież gdyby coś się działo, wiedziałabym o tym pierwsza! Poza tym, ustaliliśmy, że nie zrobi nic bez mojej wiedzy i zgody.

Karkarowa to chyba trochę uspokoiło.

-Skoro tak… chyba wrócę do zamku – powiedział i odwrócił się w stronę szkoły.

-Ja też – dodałam – Trochę się to wydaje podejrzane, że o tej porze spotykam się tu z wami…

Ja też się odwróciłam i szybkim krokiem wróciłam do Wielkiej Sali. Odnalazłam Dracona i przywołałam na twarz uśmiech.

-Czego ten nietoperz od ciebie chciał? – spytał podejrzliwie Malfoy.

-Przestań! – warknęłam – Snape jest w porządku! I czy to ważne, czego ode mnie chciał?

-Mi możesz powiedzieć – odpowiedział Malfoy. Zawahałam się.

-Wuj chce mnie widzieć – odrzekłam w końcu. Usiedliśmy przy fontannie, gdzie siedzieli już Harry i Ron.

-Powiedz mi… czy ten twój wuj… - zaczął Draco, ale pojawiła się Hermiona, która mu przerwała:

-Czyżby wielki arystokrata, książę Slytherinu, nic nie wiedział o rodzinie swojej dziewczyny? Co, Malfoy, nie wiesz nawet, kim on jest? Kto jak kto, ale TY powinieneś całkiem dobrze go znać, w końcu to qmpel twojego ojca, no nie?

Spłonęłam rumieńcem. Draco miał głupią minę, ale natychmiast się opanował.

-Wiem, oczywiście, że wiem… - mruknął. – Chodź, Sophie…

Pociągnął mnie do najbliższego stolika, gdzie zamówiliśmy piwo kremowe.

-Powiesz mi w końcu… - zaczął Draco. – Kim ten… Tom jest?

Uśmiechnęłam się kpiąco i pogładziłam długim palcem swoje lewe przedramię.

-Chcesz mi powiedzieć, że to Czar…

-Cicho – syknęłam, nadal się uśmiechając – Chyba nie chcemy, żeby ktoś się o tym dowiedział, prawda?

-Naturalnie – odpowiedział, trochę zbity z tropu – Wiesz co… chyba muszę pogadać z Blaise’em… Poczekaj na mnie…

Wstał i szybkim krokiem podszedł do Zabini’ego. Ja też wstałam i usiadłam na brzegu fontanny obok Rona i Harry’ego. Znów pojawiła się Hermiona.

-Ale gorąco – odezwała się – Wiktor poszedł przynieść coś do picia, dołączycie do nas?

-Nie dołączymy do ciebie i do  W i k t o r a  - warknął Ron – Jeszcze nie poprosił cię, żebyś mówiła do niego Wiki?

-O co ci chodzi, Ron? – zdziwiła się Miona.

-A ty zacznij mówić do Malfoya ‘Dracuś’’ to upodobnisz się do tej mopsicy Parkinson – dodał Ron. Hermiona zerwała się z miejsca.

-Co to miało niby znaczyć, co? – warknęłam, wstając.

-Obie bratacie się z wrogami! – krzyknął Ron. Harry najwyraźniej nie chciał się odzywać. Hermiona ukryła twarz w dłoniach i wybiegła z sali. Rzuciłam Ronowi nienawistne spojrzenie i pobiegłam za nią.

-Hermiona! Hermi! – zawołałam. Zastałam Mionę zapłakaną, siedzącą na schodach, prowadzących na pierwsze piętro.

-Jak on mógł tak powiedzieć! – wychrypiała Hermiona.

-Nie przejmuj się nimi – powiedziałam – Ron jest po prostu zazdrosny… Nie warto sobie nimi psuć humoru, chodź.

Zaprowadziłam ją do Wielkiej Sali, gdzie oddałam ją Krumowi. Ludzie już powoli zbierali się do wyjścia. Odnalazłam Dracona i spytałam:

-Chyba nie powiedziałeś Zabini’emu o moim małym sekrecie?

-Chodźmy – odpowiedział Malfoy i wyszliśmy z sali.

-Pansy pytała mnie, czy nie chciałbym iść z nią na ten bal – powiedział Draco, gdy weszliśmy do salonu Ślizgonów.

-Tak, wiem – odpowiedziała. – No to… dobranoc…

Pocałowałam go w policzek i poszłam do sypialni dziewczyn.


***


Mam nadzieję, że rozdział się podobał. Wg mnie jest całkiem udany, jak poprzedni xD New już za 2 dni.