Rozdział 22

Od kiedy rozeszła się informacja o zbliżającym się Balu Bożonarodzeniowym, większość dziewcząt powariowało. Zaczęły krążyć plotki o tym, że Hogwart odwiedzą same Fatalne Jędze, a Dumbledore zamówił 800 beczek miodu pitnego u Madame Rosmerty. Najgorzej chyba miał Harry. Co chwila na korytarzu zatrzymywały go jakieś nieznane dziewczyny i pytały, czy nie poszedłby z którąś z nich na bal. Harry, cały czerwony na twarzy, odmawiał, a jego fanki odchodziły urażone.

-Potraktowałeś ją naprawdę nie ładnie – powiedziała Hermiona, gdy szliśmy w piątek do biblioteki, przed którą Harry odmówił jakiejś ogromnej dziewczynie z Huffelpuffu.

-Była ode mnie wyższa o głowę, jakbym z nią wyglądał? – spytał Harry, nadal cały czerwony. Ron parsknął śmiechem.

-Ja wam radzę zaprosić którąś, bo zostanie wam para jakichś trollic – powiedziałam do Rona i Harry’ego. Gdy weszliśmy do biblioteki, na twarzy Hermiony natychmiast rozlał się rumieniec. Wymieniłam z Sapphire znaczące spojrzenia i wszyscy usiedliśmy przy najbliższym stoliku. Gdy Hermiona wyciągnęła wszystkie książki [trochę to trwało], drzwi biblioteki ponownie się otworzyły i wszedł Draco Malfoy, Crabbe i Goyle [jego goryle jakby skurczyli się w sobie], a za nimi grupka Ślizgonek z toną makijażu na twarzach. Malfoy i jego goryle zajęli najmniej oddalony od nas stolik i zaczęli coś szeptać. Miona zerknęła w ich stronę znad opasłego tomu Dziejów magii i spojrzała wymownie w sufit.
Nagle ktoś rzucił we mnie papierkiem, który odbił się od mojego ramienia i wylądował na podłodze, pod krzesłem Rona, który już po niego sięgał.

-To do mnie – warknęłam i wyrwałam kulkę papieru z jego ręki. Ron spojrzał na mnie ze zdziwieniem i powrócił do swojego dawnego zajęcia. Rozwinęłam papier i przeczytałam:  „Pójdziesz ze mną na bal?” Jak on śmie o to prosić? Na mojej twarzy pojawiła się furia i czerwone plamy oburzenia. Spojrzałam na Malfoya z wyrzutem i chwyciłam pióro, którym, nie wiedzieć dlaczego, napisałam OK. Odrzuciłam kartkę Draconowi i wbiłam wzrok w stół.

Po kilku godzinach ślęczenia nad pracami domowymi, Harry, Ron i Victor wynieśli się z biblioteki. Miona, Sapphire i Livka natychmiast odrzuciły książki i zbombardowały mnie pytaniami.

-Co od ciebie chciał Malfoy? – spytała Sapphire. Moje policzki trochę pociemniały.

-Zaprosił mnie na bal – szepnęłam, patrząc, jak Ślizgoni również wychodzą.

-Odmówiłaś mu, prawda? – spytała Miona. – No wiesz, za tą… szlamę w pierwszej klasie…

Zaśmiałam się cicho i zmierzyłam ją krytycznym spojrzeniem.

-No wiesz? Już dawno się pogodziliśmy – prychnęłam. – Poza tym, chcę utrzeć nosa Pansy Parkinson… Nie rób takiej miny, i tak nienawidzę Malfoya… a ty z kim idziesz?

Tym razem rumieńcem oblała się Hermiona.

-Z… Krumem – powiedziała. – No, dalej, śmiejcie się.

-Nie ma się z czego śmiać – odezwała się Livia.

Bez chłopaków o wiele przyjemniej się nam gadało. Dowiedziałam się na przykład, że Sapphire idzie z Blaise’em, a Livia z Geroge’em, natomiast Neville zaprosił Ginny, gdy Hermiona mu odmówiła.

Na drugi dzień, gdy wyszliśmy na chwilę na błonia, Harry opowiedział mi o swoim i Rona pechu. Rudy przez cały czas milczał, do czasu, gdy Potter spytał, z kim idzie Hermiona.

-Nie powiem ci – odpowiedziała Miona, czerwieniejąc jak piwonia. – Bo będziesz się śmiał.

-A ty? – zapytał mnie Ron.

-Też ci nie powiem – warknęłam. Poszliśmy do zamku, bo wiatr zaczął się wzmagać. W sali wejściowej spotkaliśmy Malfoya, Crabbe’a i Goyle’a.

-Hermiono – powiedział Ron – mogłabyś nam powiedzieć, z kim idziesz?

Hermiona nie zdążyła nic odpowiedzieć, bo Draco zawołał:

-Weasley, chyba nie chcesz zaprosić to-to na bal! Taką łopatozębną szlamę.

Odwróciłam się i wyciągnęłam różdżkę.

-Avada…  - zaczęłam ale Malfoy posłał mi swój łobuzerski uśmieszek i zniknął w lochu. Opuściłam różdżkę, dysząc ze złości.

-Buddo, jak ja go nienawidzę – wysyczałam.

*

W ostatni dzień semestru Snape, tak, jak obiecał, zrobił nam sprawdzian z antidotów. Ron przez całą drogę do Wielkiej Sali narzekał na wiele spraw, głównie na to, że nie ma partnerki.

-Ron, zrób światu przysługę – prychnęła w końcu Hermiona – i zamknij się.

Ronowi poczerwieniały uszy.

-Wiecie, że słyszałem – powiedział Harry – jak Pansy Parkinson pytała Malfoya, czy pójdzie z nią na bal?

Uniosłam brwi.

-A co to kogo obchodzi, z kim idzie Malfoy? – spytałam, trochę zbyt obojętnym tonem. Harry nic nie odpowiedział na ten temat, tylko dodał:

-Powiedziałem Cedrikowi o tych smokach. No wiesz, przed Pierwszym Zadaniem…

Pokiwałam głową i usiadłam razem z Sapphire przy stole Ślizgonów.


*


Gdy został już tylko jeden dzień do Balu Bożonarodzeniowego, Harry w końcu raczył zaprosić Parvati Patil. Ron, i tak już zdołowany koszem od Fleur, zgodził się iść z siostrą Parvati – Padmą Patil.
Trzy godziny przed rozpoczęciem balu, udałam się razem z Sapphire do dormitorium Ślizgonów, by się przygotować. W sypialni dziewczyn zastałyśmy już Pansy i Celestynę. Gdy wyciągnęłam z kufra swoją zieloną sukienkę, łazienkę opuściła Emma. Natychmiast zamknęłam się tam, aby zamaskować śmiech z miny Pansy.
Opuściłam łazienkę 15 minut później. Różdżką wysuszyłam sobie włosy i podjęłam próbę ubrania na siebie sukni, w którą po chwili się zaplątałam.

-Czekaj, pomogę ci – powiedziała Sapphire i pomogła mi się wyplątać z szaty wyjściowej.

-Jestem beznadziejna! – jęknęłam, gdy ubierałam buty na obcasie. – Nie potrafię chodzić w czymś takim! Nikt mnie nie nauczył! Zostaję tutaj.

-Nie będzie tak źle – mruknęła Pansy, malując usta wściekle czerwoną szminkę. Minę miała nieco naburmuszoną. A więc Draco nie dał się nabrać na te gierki.

-Coś się stało? – spytałam ją. Jednym machnięciem różdżki umieściłam w swoich włosach maleńkie diamenty i sprawiłam, że Mroczny Znak na lewym przedramieniu zniknął.

-Nie, ależ skąd – prychnęła – Draco mnie nie zaprosił, myślałam, że tylko JA się dla niego nadaję… Przecież nikt nie kocha go tak jak ja!

Sapphire uśmiechnęła się kpiąco i pomogła mi nałożyć lekki makijaż.
Cudem zdążyłam się wygrzebać, aby się nie spóźnić. Wyszłam z dormitorium razem z Sapphire. Miała na sobie niebieską, trochę zbyt ozdobną suknię, ale nie chciałam wyrażać swojego zdania na ten temat.

-Już nie mogę się doczekać, co powie Mopsica, jak się dowie, dlaczego Draco nie chciał z nią iść – powiedziała, gdy wyszłyśmy z lochów.

-Tak? Bo ja boję się właśnie tego, co ona powie – mruknęłam, potykając się o stopień. Spojrzałam na środek sali wejściowej. Był tam Victor, który po chwili wszedł do Wielkiej Sali w towarzystwie Luny Lovegood, Wiktor Krum, Ron, Blaise, Malfoy w towarzystwie swoich goryli. Podeszłam z Sapphire trochę bliżej. Draco i Zabini odwrócili się, więc podeszłyśmy jeszcze bliżej.

-Sophie – powiedział Malfoy, całując mnie w rękę – Wyglądasz pięknie.  
Moje policzki trochę poróżowiały. Byłabym szczęśliwa, gdyby Rona tu nie było. Ale z drugiej strony, cieszyłam się, że to nie ja miałam kasztanową szatę z koronkowym kołnierzem.
Poszłam z Malfoyem do Wielkiej Sali, która zmieniła się nie do poznania. Każdą dostępną powierzchnię pokrywał wieczny lód, 12 choinek, które własnoręcznie przytargał Hagrid, ubrane były na złoto, a pod zaczarowanym sufitem latały żywe elfy. Za swoimi plecami usłyszałam głos:

-Idziesz z tą zdzirą?!


***


W poprzedniej notce pobiliście rekord komentarzy xD Dziękuję =* Ten rozdział wg mnie dosyć udany. Jak sądzicie?