Rozdział 215

Do rozpoczęcia się nowego semestru w Hogwarcie pozostały, ja wiem? Dwa, trzy dni. Kiedy przyjdzie pora, Voldemort wyśle mnie do szkoły. Przyjdzie któregoś wieczora z tym swoim zje*anym humorem i wściekłym spojrzeniem i powie, żebym z łaski swojej się pakowała, bo jutro rano będę się musiała teleportować. Z ulgą przyjęłam to, że już niedługo poddam się tej nudnej, szkolnej monotonii.

Po południu przyszła do mnie Sapphire. Pewnie dopiero co weszła do środka, bo na włosach i ramionach miała świeży śnieg. Obserwowałam, jak zdejmuje czarny płaszcz, kładzie go na krześle i siada obok mnie na łóżku.
- Dlaczego cały czas siedzisz zamknięta w pokoju? – zapytała znienacka. – Tata mi powiedział, że coś jest z tobą nie tak.
- Zdradziłam Bartemiusza – odpowiedziałam spokojnym, martwym głosem, bez nawet cienia jakiejkolwiek emocji w głosie.
Opowiedziałam jej wszystko. Jak przez prawie pół roku miałam z nim w tajemnicy przed wszystkimi romans, a gdy wrócił Armand, to… no. Wiadomo co.

Sapphire gapiła się na mnie szeroko rozwartymi oczami.
- Przepraszam, że nic nie mówiłam – dodałam jeszcze.
- Nie ważne – mruknęła. – Ale… nic się już nie da zrobić?
Uśmiechnęłam się z goryczą.
- Barty jest teraz z Sharpey.
Sapphire zaczęła ją głośno pomstować. Wiedziałam, że jej słowa są jak najbardziej szczere, chociaż nawet jakby tak nie było, i tak byłam jej wdzięczna za otuchę, której mi próbowała dodać.
Zapytałam ją, co u niej. Miałam nadzieję, że od ponurych myśli oderwie mnie jej opowieść, jednak nie. Mimo że Sapphire zaczęła opowiadać, jaki śliczny sweter dostała od babci na Gwiazdkę i że Sylwestra spędziła w Anglii z kuzynkami, ja prawie jej nie słuchałam. Nie wzruszyło mnie nic.
Była jednak taka rzecz, która przyniosłaby mi ulgę i wprawiła w stan przynajmniej chwilowego zapomnienia…

Wstałam z łóżka, otworzyłam jedną z szafek i wyciągnęłam pudełko z moimi skarbami. Były to oczywiście cienkie papierosy, skręcone z kocimiętki przez moje zręczne palce. Zapaliłam jeden z nich zaledwie dotknięciem paznokcia jego końcówki i wsadziłam go do ust.
Pierwszy dym, wypełniający moje płuca był cudowny. Usiadłam z powrotem na łóżku, wydmuchując jasnoszary obłoczek prosto w twarz Sapphire. Ta zaczęła machać rękami, żeby go rozwiać, krztusząc się i kaszląc.
- Przestań, to takie odrażające – wyrzuciła z siebie na wydechu.
- To, że poszłam do łóżka z Armandem? – zapytałam dla pewności. – Tak, też tak uważam.
- Nie to, tylko ten śmierdzący papieros – podeszła do okna, żeby otworzyć je na oścież.
Do pokoju wpadło zimne, ostre powietrze. Tej nocy nie byłam na polowaniu, powiedziałam Armandowi przez drzwi, żeby dał mi spokój.

- Słuchaj mnie, kiedy z Draconem zerwałaś, wyszło wam to na dobre – powiedziała. – Może z tego też coś takiego wyniknie?
- Tak, dla Sharpey i Czarnego Pana na pewno – mruknęłam.
Wypaliłam kocimiętkę do końca. Nic mi to nie pomogło, ale tęskniłam za jej zapachem i ciepłym dymem.
Sapphire usiadła na brzegu łóżka. Objęła mnie, żeby trochę pocieszyć swoją najlepszą przyjaciółkę.
- Z czasem zmądrzeje, może chce tylko się na tobie odegrać? – odezwała się.
- Wątpię, oni zawsze coś do siebie czuli.
To była chwila. Ujęłam jej twarz w dłonie i pocałowałam w usta. Nigdy jej tak nie całowałam. Ani ona mnie. Rozchyliła wargami moje usta, a nasze języki zatańczyły ze sobą namiętny taniec. Objęła mnie w talii. Teraz łączyła mnie z nią mocniejsza więź, niż kiedykolwiek z Darlą. Zarzuciłam jej ręce na szyję. Poczułam, jak osuwam się na plecy.

Sapphire pierwsza się ode mnie odsunęła. Jej policzki pokrył szkarłatny rumieniec. Zaśmiałam się, jednak wcale nie było mi do śmiechu.
- To ty zaczęłaś – stwierdziłam.
- Nie prawda – zaprzeczyła z oburzeniem.
- Sprowokowałaś mnie.
Teraz ona się roześmiała. Zamyśliłam się na krótki moment.
- Kocimiętka to za mało – zauważyłam. – Jeśli chcesz, to tutaj zostań. Jak coś chcesz, to idź do Barty’ego, możesz tu nawet na noc zostać, jeśli o mnie chodzi, to zawsze masz moją pełną zgodę. Och, tylko nie zapomnij zapukać do niego, żeby im nie przeszkodzić.
Wstałam i podeszłam do drzwi.
- Zaraz, a ty gdzie? – spytała.
- Idę zająć się własnym życiem, a ty rób co chcesz – odpowiedziałam.
Wyszłam, zanim zdążyła zadać kolejne pytanie. Nie pobiegła jednak za mną. Zorientowała się, że lepiej dać mi święty spokój. I prawidłowo. Prawdę mówiąc, zaskoczyła mnie. Sądziłam, że po tym pocałunku zareaguje jakoś inaczej. Dla mnie to normalne, jestem wampirem, dla nas orientacja nie jest tak ważna, jak dla śmiertelników. Ale ona? Może już wariuję, ale Sapphire byłaby również świetnym wampirem.

Zeszłam po schodach do kuchni, otworzyłam drzwi do spiżarni. Nie zwracając uwagi na rzędy słoików i innych rzeczy, które mogą znajdować się w przeciętnej spiżarni, podniosłam klapę, znajdującą się pod ścianą w podłodze. Moim oczom ukazały się schody, ukryte w mroku.
Schodząc w dół, strzeliłam palcami. Pochodnie zapłonęły natychmiast. Znajdowałam się w wielkiej piwnicy na wino. Dwie wielkie beczki wypełnione były jakimś mugolskim trunkiem, poznałam po zapachu. Resztę kamiennej komnaty zajmowały półki z tysiącami butelek. Pewnie, po co inwestować pieniądze, lepiej przepierdywać je na wina. Ale tym lepiej, przynajmniej w tym momencie.

Weszłam w głąb piwnicy. Wzięłam z półki dwie butelki jakiegoś krwiście czerwonego trunku. Odkorkowałam je zębami. Bez zbędnych ceregieli wypiłam połowę cieczy jednym haustem. Kiedy oderwałam się od butelki, aż skrzywiłam się z niesmakiem. Wino nie smakowało mi, ale było cholernie mocne. Voldemort by mnie zabił, i to dosłownie. Nie pozwalał mi pić, mówił, że to nie dla dzieci.

Osunęłam się na podłogę. Już pierwsza butelka wywołała u mnie stan euforii i chwilowego osłabienia, a warto podkreślić, że miałam mocną głowę. W końcu byłam wampirzycą, czyż nie?  
Odkorkowałam drugą butelkę i wypiłam kilka łyków.
Usłyszałam czyjeś kroki. Owa osoba szybko mnie znalazła. Ja jednak, otumaniona przez alkohol, nie rozpoznałam tego człowieka. Wiedziałam tylko, że był to śmiertelnik. Podniósł mnie z ziemi i bez słowa wyniósł z piwnicy na wina. Po drodze wyrwał mi butelkę z ręki i cisnął ją do zlewu, kiedy dotarliśmy już do kuchni.
- Jesteś szalona – usłyszałam jego słowa. – Przez alkohol jesteś taka niska.
Rozpoznałam głos mężczyzny. Należał do Barty’ego.
Warto podkreślić, że byłam wtedy bardzo pijana, agresywnie do każdego nastawiona. A do niego już na pewno. Wyrwałam się mu.
- Ty bezwstydniku – warknęłam. Miałam bardzo dziwny głos, to pewnie przez ten trunek.

Moja głowa natychmiast oswobodziła się od okropnego uczucia pijaństwa. Myślałam trzeźwo, jednak teraz nie pamiętam wszystkiego, co robiłam wtedy.
Udało mi się wydostać do holu i wbiec na piętro. Przyspieszone kroki Croucha goniły mnie przez całe schody. Poczułam jego uścisk na przedramieniu. Odepchnęłam go bez problemu. Błysnęło, jednak nic Barty’emu nie zrobiłam. Niestety.
Nagły napływ wściekłych emocji to spowodował…

- Rah-rah-ah-ah-ah-ah!
Roma-roma-mamaa!
Ga-ga-ooh-la-la!
Want your bad romance

Rah-rah-ah-ah-ah-ah!
Roma-roma-mamaa!
Ga-ga-ooh-la-la!
Want your bad romance

I want your ugly
I want your disease
I want your everything
As long as it’s free
I want your love
(Love-love-love I want your love)

I want your drama
The touch of your hand
I want your leather-studded kiss in the sand
I want your love
Love-love-love
I want your love
(Love-love-love I want your love)

You know that I want you
And you know that I need you
I want it bad, your bad romance

I want your love and
I want your revenge
You and me could write a bad romance
(Oh-oh-oh--oh-oooh!)
I want your love and
All your lovers' revenge
You and me could write a bad romance

Oh-oh-oh-oh-oooh-oh-oh-oooh-oh-oh-oh-oh!
Caught in a bad romance
Oh-oh-oh-oh-oooh-oh-oh-oooh-oh-oh-oh-oh!
Caught in a bad romance

Rah-rah-ah-ah-ah-ah!
Roma-roma-mamaa!
Ga-ga-ooh-la-la!
Want your bad romance

I want your horror
I want your design
‘Cause you’re a criminal
As long as your mine
I want your love
(Love-love-love I want your love-uuhh)

I want your psycho
Your vertigo stick
Want you in my rear window
Baby you're sick
I want your love
Love-love-love
I want your love
(Love-love-love I want your love)

You know that I want you
And you know that I need you
I want it bad, your bad romance

I want your love and
I want your revenge
You and me could write a bad romance
(Oh-oh-oh-oh-oooh!)
I want your love and
All your lovers' revenge
You and me could write a bad romance

Oh-oh-oh-oh-oooh-oh-oh-oooh-oh-oh-oh-oh!
Caught in a bad romance
Oh-oh-oh-oh-oooh-oh-oh-oooh-oh-oh-oh-oh!
Caught in a bad romance

Rah-rah-ah-ah-ah-ah!
Roma-roma-mamaa!
Ga-ga-ooh-la-la!
Want your bad romance

Walk, walk fashion baby
Work it
Move that bitch crazy
Walk, walk fashion baby
Work it
Move that bitch crazy
Walk, walk passion! baby
Work it
I'm a freak bitch, baby

I want your love and
I want your revenge
I want your love
I don’t wanna be friends

Je veux ton amour
Et je veux ta revanche
Je veux ton amour
I don’t wanna be friends
Oh-oh-oh-oh-oooh!
I don’t wanna be friends
(Caught in a bad romance)
I don’t wanna be friends
Oh-oh-oh-oh-oooh!
Want your bad romance
(Caught in a bad romance)
Want your bad romance!

I want your love and
I want your revenge
You and me could write a bad romance
Oh-oh-oh-oh-oooh!
I want your love and
All your lovers' revenge
You and me could write a bad romance

Oh-oh-oh-oh-oooh-oh-oh-oooh-oh-oh-oh-oh!
Want your bad romance
(Caught in a bad romance)
Want your bad romance

Oh-oh-oh-oh-oooh-oh-oh-oooh-oh-oh-oh-oh!
Want your bad romance
(Caught in a bad romance)

Rah-rah-ah-ah-ah-ah!
Roma-roma-mamaa!
Ga-ga-ooh-la-la!
Want your bad romance

Nigdy jeszcze nie tańczyłam i nie śpiewałam z taką pasją. Ten alkohol daje kopa, przyznaję. Zauważyłam, że niektórzy Śmierciożercy, pracujący w pobliżu się zlecieli. Widziałam też chyba Voldemorta, nie wiem, nie jestem pewna.
I jeszcze raz…

- Tick tock*
Tick tock
Tick tock
Tick tock
Tick tock
Tick tock
Tick tock
Tick tock
(La la la la la)

Like a cat in heat stuck in a moving car
A scary conversations,
Shut my eyes, can't find the brake
What if they say that you're a climber?

Naturally I'm worried if I do it alone
Who really cares cuz it's your life
You never know, it could be great
Take a chance cuz you might grow
Oh... oh ohhh

What you waiting
What you waiting
What you waiting
What you waiting
What you waiting for!?
What you waiting
What you waiting
What you waiting
What you waiting
What you waiting for!?

Tick tock
Tick tock
Tick tock
Tick tock
Take a chance you stupid Ho

Like an echo pedal, you're repeating yourself
You know it all by heart
Why are you standing in one place?
Born to blossom, bloom to perish
Your moment will run out
Cuz of your sex chromosome
I know it's so messed up how our society all thinks
Life is short, you're capable (uh huh)
Oh... oh ohhh

LOOK AT YOUR WATCH NOW!
YOU'RE STILL A SUPER HOT FEMALE!
YOU GOT YOUR MILLION DOLLAR CONTRACT!
AND THEY'RE ALL WAITING FOR YOUR HOT TRACK!

What you waiting
What you waiting
What you waiting
What you waiting
What you waiting for!?
What you waiting
What you waiting
What you waiting
What you waiting
What you waiting for!?

I can't wait to go
Back into Japan
Get me lots of brand new fans
Osaka, Tokyo
You Harajuku girls
Damn, you've got some wicked style...

GO!
LOOK AT YOUR WATCH NOW!
YOU'RE STILL A SUPER HOT FEMALE!
YOU GOT YOUR MILLION DOLLAR CONTRACT!
AND THEY'RE ALL WAITING FOR YOUR HOT TRACK!

What you waiting
What you waiting
What you waiting
What you waiting
What you waiting for!?
What you waiting
What you waiting
What you waiting
What you waiting
What you waiting for!?
What you waiting for?
What you waiting for?
Take a chance, you stupid ho

Take a chance, you stupid ho
What you waiting for?
What you waiting for?
Take a chance, you stupid ho
Take a chance, you stupid ho

Ktoś złapał mnie od tyłu i przerzucił sobie przez ramię. Ale ja patrzyłam tylko na Barty’ego i Sharpey, wiszącą na jego ramieniu. Przestrach na jej twarzy napełnił mnie triumfem i ponurą satysfakcją.
Zaczęłam wykrzykiwać jakieś francuskie przekleństwa, nie rozumiałam polskich słów, które wypowiadane były przez Śmierciożerców.

Mężczyzna zaniósł mnie do komórki, do tej, w której siedziałam kiedyś. Był to jednak Czarny Pan, teraz to wiem. Poznałam te jego kościste dłonie, chycające mnie za ramiona i wrzucające brutalnie do ciemnego, maleńkiego pomieszczenia.
- Posiedzisz tu, aż wytrzeźwiejesz – usłyszałam jego głos, ale nie mogłam zrozumieć słów.
Później była już ciemność. Nic więcej nie pamiętam z tego dnia…

*

Obudziłam się następnego ranka, jak się potem dowiedziałam. Wewnątrz komórki panowała wprost grobowa ciemność i cisza. Mimo całkiem niezłego upicia, jakie przeżyłam wczoraj, nie czułam się źle. Było mi tylko trochę niewygodnie, miałam w kilku miejscach poobijane ciało, pewnie od tego bezceremonialnego wrzucenia mnie tu jak jakiegoś worka ziemniaków do piwnicy. Bolał mnie kark, bo leżałam jakoś tak krzywo.

Westchnęłam przeciągle, przeciągnęłam się i zadrżałam z zimna. Czułam się jakaś taka naga…
Po kilku minutach ktoś wszedł do pokoju, usłyszałam echo, odbijające kroki. Po chwili drzwi się otworzyły. Białe światło padło wprost na mnie. Zmrużyłam oczy, bo aż zapiekły mnie od tej jasności.
- Jak się czujesz?
Był to głos Voldemorta. Nie brzmiał jak głos człowieka całkowicie wkurzonego i wyprowadzonego z równowagi. Nie był też czuły i zatroskany, jak czasami. Był po prosty spokojny.
- Normalnie – mruknęłam. – Straszny tu przeciąg…
Dopiero teraz zauważyłam, że jestem ubrana w jakiś dziwny strój, którego lepiej nie będę tu opisywać.
Czarny Pan rzucił mi swój płaszcz podróżny. Owinęłam się nim.
- Wychodzisz gdzieś? – spytałam.
On tylko skinął sztywno głową. Podniósł mnie i postawił na nogach. Nie zachwiałam się, jednak czułam się strasznie zesztywniała i skostniała. Chwyciłam się jego ramienia i pozwoliłam zaprowadzić do jego komnaty.

- Och, spójrz na mój stan – jęknęłam, podchodząc do lustra, wiszącego nad kominkiem.
- No cóż, niezłe wczoraj przedstawienie dałaś – odpowiedział nieco rozbawionym tonem.
- Dałam? – zdziwiłam się.
Usłyszałam twierdzącą odpowiedź.
Wytężyłam pamięć. Coś mi świtało… moja złość na Barty’ego, to na pewno, okropny w smaku alkohol, piosenka…
Zapytałam, czy Voldemort może pożyczyć mi różdżkę, żebym mogła zmyć z twarzy to okropne mazidło dla plastików i doprowadzić włosy do porządku. Bez słowa spełnił moją prośbę.
Z ulgą powitałam tą Sophie, którą zwykle byłam.
- Idź się przebrać, ja muszę już wyjść – powiedział Voldemort.
- Dokąd?
- Później.
Ujął w dłonie moją twarz i złożył pocałunek na moim czole. Zostawił mnie w swojej komnacie, jakby w ogóle umywał ręce od tego, co działo się wczoraj. A przecież to on mnie tak wychował, po nim mam charakter… To wszystko jego wina, chociaż prawdę powiedziawszy, nie żałuję wczorajszego wieczora.

~*~

Taki mnie dzisiaj podczas nauki fizyki pomysł natchnął. Szczerze mówiąc nie miałam pojęcia, co napisać, a tu nagle taka wena… xD Notka trochę długa, tekst piosenki też taki trochę… Ale ogólnie jestem zadowolona. Dedykacja dla carmen37 :*

* Lady GaGa „Bad Romance” TU tłumaczenie xD